Mem Bus noh London


Leev Lütt,

wenn eene en Reise däht, so kann hä jet verzälle“, sahden eenst de Dichter Matthes Claudius (1740 – 1815). Dat jildet och 2013 noch. Bei Solegro en Hamburg för zwee Personne en “6-Dares-Reis em moderne 3-4 Stähne-Fähnreisebus met Schlopsesselbestohlung“ noh London jebocht. Usföhrong dörch Mango Tours, Kölle. De Bochongsbestätijong kom zöjich. Zosamme met däm Fattürke on de Forderong, de Anzahlong benne een Woch ze leiste. De Reiseversicherongssching fählden. Dä anjefordert on stonnsfoß och de Anzahlong jemaht, sowies ne Sitzplatzwonsch jeüssert. Wat kömmt drop von Mango? Nit dä Versicherungsschein, songern en Mahnong, ofwoll dat Jeld schonn do wor! Dat dörchföhrende Busongernähme mosst eejens erfracht wehde on wohde nebelös met “Nordbus“ beantwohdet. Och op Röckfrore kinn wiedere Uskonft dozo.

Affahrtsstell en Düsseldörp. Wahde op dä Bus. Dä kömmt nit. Stattdessen ne Anrop vom Reiselieder oppet Händy von eenem von de wahdende Passajiere: “Mr hätt zwee Stonde Verspätong. De Passajiere meuden sech zom Haupbahnhoff bejäwe, do noh nem Zoch för noh Kölle ze lure, Tickets löse, met de Bahn noh Kölle fahre on sech dann do zom Kölner Buszostiech bejäwe. So künnt ne Deel von de Verspätong opjehollt wehde.“ Dä Vörschlach wöhd als henrissich enjestoft on verworfe. Fass halber Zwee am nähste Morje kütt de Bus. De Reiselieder höppt erus, Zarett an on “Stephan. Ech ben de Reiselieder. Ne wonderschöne Jode Owend!“ För die Daresziet woll de falsche Jroß. “Mr hädde em Stau jesteckt“, wat em Klortext heeßt, dat dä Busdeenst falsch disponeeht hät, denn sonn Ereechnesse send vörrusünnbar on wehde bei serjöse Planonge em Zietplan enkalkeleeht. Somet wohd och us de jebochte “6-Dares-Tour“ en “5-Dares-Toürke. Solegro säht dozo: ‘För de Planong von de Busroute sei Mango verantwohtslech.‘ Mol sünn, wie die sech dozo stelle.

Dann dä Bus. Nix moderne 3-4 Stähne-Fähnreisebus, songern ne alde tschechesche Klepper, dä em Scheffsverkiehr onger ‘Seeleverkööfer‘ leefe. Voll met Passajiere, die schonn en Leipzich, Machdeburch on Hannover zojestiege wore. Öwrijens ehsch aff Hannover met Reiselieder! Met Möh wohden de Düsseldörper op verbleewene Eenzelsitze renjequetscht. Konträr zom bei der Fröhbochong jeüsserden Sitzplatzwonsch jenget en de letzde Reih. Nix met Schlopsesselbestoh­long. Meddich wedder e Klappdöschke, noch e Läselämpche odder en Ärmlehn. Doför äwwer onrohije Motorjeräusche. En Ooche Usstiech von en paah Reisende en dä do wahdende Bus nach Paris. Dodörch woret möchlech, von de letzde Reih e besske vörzeröcke. Äwwer och am nüe Platz Dreck. Dat Jepäcknetzke, de Läselamp on de Ärmstötz wore kapott. Zoehsch emol de jrövste Dreck fottjepotzt meddels metjebrahder Feuchtdöhker. Die wore anschleeßend schwatt. De zerfledderten on total verdreckten Schotzdeckskes för de Köpp bowe an de Sitze jehöhden woll noch zor Ehschusstattong von dem Vehikel. Haltejreffe wore defekt odder fählden janz. Dat Lecht op’m Buslokus fonkzjoneehden woll deswäje nit, domet nit ze sünn wor, dat de letzde Reenijong schonn jeföhlde Äjone zoröckloch. De Zodeelong von en deutsche TÜV-Plakett wör spädesdens am kapoddije Usseröckspeejel jescheitert.

Mer kome trotzdem noh Engelland. Dat woret dann äwwer och. Medde en London jeng wäjens nem jraveerende Defekt an onsrem ‘Seeleverkööfer‘ nix mieh. (Fachlütt wöhd dä Bejreff ‘Fäderspeecherbrems‘ woll bekannt sinn) Also alle on alles erus. Dat Erömtellefoneere vom Reiselieder bei angere deutsche Reisebusse en London wohd schleeßlech erhöht. Ne Ersatzbus brahden ons en de Hotels. Dä för de Passajiere nu öwerdeutlech sechtbare Qualetätsongerscheed bei de Busse kommenteehde onsre Reiselieder eso, dat mr bei Mango-Tours stets bemöht sei, för de Dörchföhrong von de Fahde bellije Busongernähme ze fenge on ze ongascheere. So so. Hä sahden ‘bellich‘ – nit ‘preiswäht‘. Dat erklärt vill. Och waröm Jästen, die wäjens Öwerbochong nit em jebochte Hotel enchecke kunnden, statt nem Ömzoch en e höhderklassijes dä en e nidderklassijes Hotel anjedrare wohd.

Ons ‘Seeleverkööfer‘ kom en en Londoner Werkstatt. De Repratur duerden dree Däch. En die Ziet hadden ons Reisekreppke dat Vergnöje, en ordensleche Busse jefahre ze wehde. Am Röckfahtsdach leef onse Bus dann widder. Merklech rohijer als vörher. De Repraturziet hädden öwrijens usjereecht, öm och de kapoddije Läselämpkes on Ärmstötze ze repareere, dä Bus on vör allem dä Buslokus ze reenije, dä defekte Röckspeejel ze ersetze on de Frontschiev wennesdens eemol ze potze. Waröm onse Reiselieder die zwee tschechesche Fahrer nit dodrop henjewiese hät, wat sinn Opjav jewäse wör, entzieht sech minn Kenntnes. So es nix dovon passeeht. Wat wor noch? Ach so, London. De Toure en röm on töm de Stadt (alle kostepflechtich) wore en Ordnong. Reiselieder Stephan, dä zwar kinne Nochname nannte, äwwer en Vörleev för Duze, Tornschlappe on Schlabberjacke hadden, wor sachkondich on fröndlech. Resömmee: Solegro on Mango send ächte Erusforderonge on wähtvolle Erfahronge.

Nix för onjot. Bes demnähst.
Üere
Charle-Manes
 
London
 
London