De onendleche Jeschechte


Leev Lütt,

jester Owend woret sowiet. Ehschde Opföhrong von Michael Endes Welterfolch “De onendleche Jeschechte“. De nüe Enszeneerong  am Düsseldorwer Mangnettethiater op de Belker Stroß. “Boh“, säht mr sech als Ehschdes, wemmer dat Boch kennt. Denn dat es deck on hät öwer 450 Sidde. Engbeschreewe. “Jede Menge Aktöre dodren; ne Kawenzmannsdrache on veele verschiddenne Schauplätz. Wie soll dat jonn – op sonn kleen Mangnetteböhn?“, fröcht mr sech onwellkörlech. “Eejenslech onmöchlech“, wöhd mr denke, wemmer nit wösst, dat Bachleitners Toni, dat es de Prenzepal, on sinn Strippetreckers schonn ne Bärm ähnlech volominöse Stöcke do erfolch­reech enszeneeht hädden. Zom Beispill: “Faust“, “Sommernahtsdroom“, “Zauberflöt“ o. v. m.

Trotzdem wahdet mr jespannt, wie dat öwer de Böhn jonn soll. Wenn dann de Vörhang opjeht, es mr sofott vom besongere Fläär, dat en Mangnetteböhn usstrahle deht, enjenomme. Weil sonn Poppeböhn nit etwa e normal Thiater em Kleene es, wohden die besongere Möchlechkeete, die so e Fijurethiater bietet, och voll jenotzt. De Mangnette wohden villfäldich erjänzt on ongerstötzt dörch Schadde- on Flachfijure sowies dörch optesche on akustesche Effekte. Dat Röwerbrenge von Schlösselszene, wovon dat Stöck vill hät, wohd dörch häufije Wechsel der Szenebelder jot jelöst. So wore alle Zokicker, enschleeßlech de metjekommene Pute, emmer op de Höh vom Jeschiehe. Ech treck dr Hot! Et Mangnettethiater hät sech domet wieder e Stöck mieh öm Düsseldorfs Koltur verdennt jemaht. “De onendleche Jeschechte“ löppt noch bes zom 2. Dezämber des Johr on dann vom 3. Aprel bes zom 11. Mai nähst Johr. Joht hen. Et lonnt sech. On nömmt de Pänz met.


Nix för onjot. Bes demnähst.
Üere
Charle-Manes