Lektronesche Jlöckwonschkahde


Leev Lütt,

wemmer met de Ziet jonn well, kammer sech vör de Nüichkeete nit verschleeße. Dovon häddet zenger minn Jurendziet vill jejowe. En Reih dovon wor jot; angere wennijer. Die hannt sech dann äwwer och nit lang jehalde on send plöck widder vom Maht verschwonde. Ech ben bei Nüichkeete eejenslech ne Spätzönder. Dat lach en de Haupsach doraan, dat Nüichkeete, fresch op'm Maht jekomme, miehscht för mech zo düer wore.

Späder send die dann preislech so wiet jesonke, dat och ech mech die leeste kunnt. Dat hadden dann näwerbei de Vördeel, dat vill dovon ehr Kengerkrankheete schonn henger sech hadden. So ben ech off von frostreerende Fählkööf verschonnt jebleewe on met e besske Verspätong doch noch en de Jenoss von nötzleche Nüichkeete jekomme.

E paah Sache send an mech vörbeijejange. Kann sinn, dat et doraan lütt, dat ech enzwesche schonn jet älder ben on off öwerläch, obbet sech denn öwerhaups noch lonnt, dies odder dat ze koofe odder ze liere. De Koste-/Notze-Afwäjong säht enzwesche off jenoch "Enä!" För manche Sache ben ech och enfach fies vör. Besongersch jildet dat för lektronesche Jlöckwonschkahde, die per eMail ent Huus fladdere. Wenn ech eene ne Jlöckwonsch andonn well, mach ech dat entswäder persönlech, met hangkjemahde Breefkes odder Posskahde odder so ähnlech.


Nix för onjot. Bes nähst Johr.
Üere
Charle-Manes