Pangsjon Möschepieper


Leev Lütt,

alle Johr wedder kütt et Schnibbelthiater. Dat es ons Düsseldorwer Mondahtthiater. Zenger 1991 wöhd do jede Herws e Lostspill op de Böhn jebraht. "Pangsjon Möschepieper" so heeßt dat aktejelle Stöck. Et wöhd an drüzehn Däch em Oktober on Novämber em Pestalozzi-Huus op de Jrofeberjer Allee opjeföhrt. De Vörstellonge send so beleeft, dat de Saal, wo zerka 190 bes 200 Lütt erinjonn, emmer rappelvoll es.

Wennste de Vörverkoof an de Konzähtkass Heinersdorff, dä emmer em Sommer es, verpasse dehs, hässe schleihde Kahde. Odder besser jesaht jakinn. Denn an de Dach, wo dr Vörverkoof es, mosse schonn verdammp fröh opstonn on dech bei Heinersdorff anstelle. De ehschde brenge sech doför emmer schonn ehr Klappstöhlches met, domet se nit so lang stonn bruche. Wenn de Lade dann öm zehn Ohr opmäht, es et emmer so, dat de Wahdeschlang do et Usmoß von nem jefährleche Verkiehrshendernes anjenomme hät.

On ofwoll de Kahdeafjov vörsechtshalwer op maxemol zehn Stöck beschränkt es, kannste secher sinn, dat dat janze Kontingjent ratzfatz fott es. On vill, die noch Kahde hann wolle, jonn lier us. Et wör schonn schön, wenn et möchlech wör, de Spillziet e besske ze verlängere, zomol dat de Förderong von ons Mondaht deent on dä Erlös us dem Kahdeverkoof emmer nem jode Zweck zojeföht wöhd.


Nix för onjot. Bes nähste Woch
Üere
Charle-Manes