Schwiere Onfall op de Jraf-Adolf-Stroß


Leev Lütt,

vörem Düsseldorwer Ampsjericht op de Wähdener Stroß wohd letzde Woch ne schwiere Verkiehrsonfall verhandelt. Wat wor passeeht? Ne jewesse Nöppes S. us Benroth wor anjeklacht, weil hä bei nem Verkiehrsonfall Medde Julei op de Jraf-Adolf-Stroß zwee Lütt ömjefahre hann soll.

Säht de Richter för zom Anjeklachte: „Nu verzällense emol janz jenau wie dat passeeht es.“ Drop Nöppes: „Also, et wor Jlatties. Do ben ech met minnem Ware ent Schleudere jekomme.“ Richter ongerbröcht em: „Verzällense kinne Onsenn, et wor Hochsommer!“ Nöppes: „Jo, äwwer de janze Stroß wor voller Laub.“ Richter: „Nochens, et wor Hochsommer. Verzällense jefällichst de Wohrheet!“ Nöppes: „Jo, ech fahr met minnem Äutoken öwer de Jraf-Adolf-Stroß. Vom Haupbahnhoff us en Rechtong Kö. Ofwoll ech schonn plöck fohr, ben ech trotzdäm öwerhollt on dobei och noch fies jeschnidde wohde. Von sonnem Proll-Auto, nem Ford-Mostang. Met kölsche Kennzeeche: “K-AK 4711“. 200 m wieder hält dä Ware an. Zwee Bajuffe steeje us. Penetrant langsam. En alle Seele- on Jemötsroh. Jriene mech hämesch an. Ech hann mech äwwer von die Paselacke nit provezeere losse, songern ben enfach wiederjefahre. Op eemol hadden ech se jenau vör minnem Auto. Eene von denne es dann medden dörch minn Frontschiev jespronge on dä angere öwert Trottewar en de nähste Huusdör jeflore.“

Drop deht sech dä Prokrater enschalde on säht för de Richter: „Dat es jlövhaft. Ech halt dä Mann för onscholdich. De Staatsanwaltschaff trickt de Anklach zoröck. Stattdesse dommer die zwee Kölsche anklare. Eene wäjens Sachbeschädijong, on de angere wäjens Huusfreedensbrochs.“


Nix för onjot. Bes nähste Woch
Üere
Charle-Manes