Jot on jönstich

Leev Lütt,

do wellste lecker asijatesch Esse jonn. Fährs zom Thai-Restorang dinnes Vertrauens: Moltkestroß 117. Äwwer die send fott. Do es jetz jet angersch dren: VIVU. Wat es dat dann? E besske erömjespingst on rusjefonge: Dat es vietnamesesch. Kenne mer zwor nit, äwwer mer make ons vör nix bang. Also erin. De Speisekaht anjeluurt on met de Hölp vom Personal (sehr fröndlech) jet bestellt. Ofwoll alles fresch jemaht wöhd, duert et nit lang bes dat Esse opm Desch es. Spezjaletät: Kohze Jarziede. Dodörch jonnt de Vitamine vom Jemös nit kapott. Et wöhd och -angersch als bei Burjeuls Schäng-Clod vom Scheffche en Kischwäht- alles ohne Jlutamat jemaht.

Wat mer jejesse hadden, wor kösslech. Dat jildet sowoll för de Vörspeise als och för de Schlaats, de Zuppe on de Haupjerechte. Dat jebackene Vanille-Ies met Erbelezauß zom Nohdesch es en usjemahde Telikatess. Et komme äwwer nit nor de Schmeckleckers op ehre Koste, songern de Porzjone send so bemesse, dat och de Fressklötsche zofredde send. En riesije Jetränkekaht rondet dat jode Beld af.

Dat schöne an all däm: E usjesproche jodes Pries-/Leestongsverhältnes. Doht et rohich mol usprobeere.


Nix för onjot. Bes nähste Woch
Üere
Charle-Manes